نسیم روضه وزیدن گرفت در مویتغروب می چکد از تارهای گیسویت کنار خیمه به من رو زدی چگونه شده استکنار علقمه افتاده بر زمین رویت هنوز هم که تو در فکر احترام منیبس است این همه سختی مده به بازویت کجاست جای لبم روی ماه پیشانیتچقدر فاصله افتاده بین ابرویت چه عطر یاس نجیبی گرفته ای انگارنشسته مادر پهلو شکسته پهلویت حسین رستمی
